عدم توانایی گربهء نر در جفتگیری می تواند عوامل گوناگونی داشته باشد . از مهم ترین علل این مسئله ، سن گربه نر است. گربهء نری که از ابتدای بلوغ به ماده ها دسترسی داشته تا حدود ۱۲ سالگی توانایی جفتگیری و باروری دارد . اما نری که در چند سال ابتدای عمر خود تجربهء جفتگیری نداشته باشد ، به احتمال قوی با ورود به سال چهارم یا پنجم عمر خود گرایش خود به جفتگیری را از دست می دهد. این نه به منزلهء عدم توانایی گربهء نر ، بلکه به معنی عدم گرایش او به جفتگیریست. اگرچه این مسئله ای کاملا نسبی است و از گربه ای تا گربهء دیگر متفاوت است.
چاقی مفرط ، افسردگی و اختلالات هورمونی از دیگر عوامل عدم توانایی گربهء نر در جفتگیری هستند.
از آنجا که پرشین ها از حساس ترین و ظریف ترین نژادهای گربه اند ، گربه های نر پرشین جوان نیز در بسیاری از موارد با وجود گرایش به جفتگیری ، توانایی انجام صحیح جفتگیری و طبیعتا باروری را ندارند. در اینگونه موارد باید به گربهء نر فرصت داد تا با ممارست ، نحوهء انجام صحیح جفتگیری را بیاموزد. اگرچه این مسئله امروزه برای بسیاری از کارشناسان و پرورش دهندگان روشن شده که برخی از نرهای پرشین هرگز نحوهء صحیح انجام جفتگیری را نمی آموزند